Op een ochtend, terwijl de zomer nog na-ijlt, keek ik uit over het weiland. Voor mij stonden talloze hekpalen, geplaatst door de vorige eigenaar, die het weiland in kleine stukjes leken te verdelen. Dit was waarschijnlijk hun idee van “geschikte weilandbeheer.”
Kort na mijn verhuizing heb ik de elektrische hekken rondom het weiland onmiddellijk verwijderd. Maar de hekpalen bleven nog staan. Nu, deze week, heb ik eindelijk het plan gemaakt om al deze palen te verwijderen.
Paarden zijn veel intelligenter dan mensen vaak denken. De meeste eigenaren verdelen het weiland in kleine percelen en verplaatsen hun paarden regelmatig, zodat het gras niet te kort wordt op één plek. Dit is wat men “weilandrotatiebeheer” noemt. Maar op mijn landgoed doen we dit niet.
“Op ons weiland kiezen de paarden zelf hun route en observeren ze de staat van het gras terwijl ze zich verplaatsen.”
De paarden gebruiken hun eigen wijsheid en instincten om hun dag door te brengen. Hun dagelijkse routine ziet er als volgt uit: ’s ochtends vroeg eten ze boomschors en bladeren in het bos en genieten ze van de rust. Daarna gaan ze naar de hooischuur om een beetje hooi te knabbelen. Rond lunchtijd komen ze naar het grasveld voor het huis en genieten ze van vers gras als lunch.
In de middag rennen ze rond in het weiland, spelen ze vrolijk en grazen ze ondertussen. Het lijkt wel alsof ze hun vrijheid en vreugde volledig uitdrukken terwijl ze door het ruime gebied galopperen. Tegen de avond gaan ze naar de oprijlaan die naar de poort leidt, waar ze opnieuw boomschors en bladeren knabbelen, en ze eindigen hun dag rustig. ’s Nachts eten ze hun avondeten op het grasveld voor het bos en sluiten ze hun dag af.
De paarden kiezen zelf waar en wat ze willen eten, afhankelijk van het seizoen en hun fysieke conditie. Zo zag ik bijvoorbeeld een paard met hoefbevangenheid dat op een andere plek graasde dan de rest. Hij koos bewust voor langer gras met een laag suikergehalte om zijn gezondheid te beheren. Het leek wel alsof hij zijn eigen toestand begreep en daarnaar handelde.
Veel paardeneigenaren denken echter ten onrechte dat paarden niet zonder menselijk toezicht kunnen overleven. In werkelijkheid weten paarden instinctief welk voedsel ze nodig hebben en wanneer en hoe ze dat moeten eten. Te veel menselijk ingrijpen beperkt hun natuurlijke gedrag, waardoor ze soms giftige planten eten die ze normaal gesproken niet zouden eten, of te veel eten vanwege de stress van dieetbeperkingen, waardoor ze overgewicht krijgen of te veel suikers consumeren, wat leidt tot hoefbevangenheid.
Onze taak is niet om hun dieet te beperken of kunstmatig bemeste grassen te gebruiken om het weiland te laten groeien, maar om een “natuurlijke omgeving” te creëren waarin de paarden hun instincten kunnen volgen. Op die manier kunnen de paarden zelf kiezen voor een gezonde levensstijl.
We hebben altijd geprobeerd een omgeving te bieden waarin de paarden hun natuurlijke wijsheid en instincten kunnen gebruiken, maar we blijven het verbeteren om hen nog meer vrijheid te geven. Het verwijderen van de hekpalen is een stap om hen nog meer ruimte te geven om vrij rond te bewegen.
In veel gevallen worden paarden opgesloten in kleine hokjes, maar wij hebben het grootste deel van ons land opengesteld voor de paarden, waardoor het lijkt alsof wijzelf opgesloten zitten in de kleine afgezette ruimte voor ons huis. We hebben daar een hek geplaatst, waardoor het net lijkt alsof wij onszelf hebben opgesloten.
“Wat paarden echt nodig hebben, is vrijheid en keuze.”
Met die overtuiging bereid ik me voor op de werkzaamheden van volgende week. Paal voor paal zullen we verwijderen, terwijl ik me voorstel hoe de paarden vrij rennen door het grote weiland. Ik zal de natuurlijke wijsheid en vrijheid van de paarden blijven respecteren en hen altijd met zorg in de gaten houden.
(Vertaald van Japans naar Nederlands met chat GPT 4o)