Inleiding
Onze rustige nacht werd plotseling verstoord door een onverwachte gebeurtenis. Terwijl we met onze negen IJslandse paarden in de wei van Markelo waren, hoorden we een paard schreeuwen vanuit de achtertuin. Toen we eraan kwamen, vonden we een van onze paarden levenloos liggen. Ze had een temperatuur van 38,7 graden en ademde zwaar, tekenen van koliek.
Noodhulp ’s Nachts
We belden onmiddellijk de nooddierenarts en lieten haar een koortsverlagende injectie geven, maar na vijf uur was er nog steeds geen verbetering. De dierenarts raadde aan om het paard naar een grote dierenkliniek te brengen voor verdere onderzoeken en mogelijk een operatie. We brachten haar naar de kliniek, maar we voelden ons daar niet op ons gemak, omgeven door de kreten van andere paarden. Ons paard trilde van angst en verschool zich achter ons.
Diagnose in de Dierenkliniek
Na het onderzoek stelde de dierenarts voor dat het mogelijk een darmverdraaiing was en adviseerde een operatie. We waren echter sceptisch over de risico’s en stress van een operatie en besloten om haar mee naar huis te nemen. De dierenarts waarschuwde ons dat het zonder operatie alleen maar erger zou worden, maar wij geloofden in de zelfgenezing van ons paard.
Uitdaging van Zelfgenezing
Thuis aangekomen, weigerde het paard te drinken of te eten en trilde het nog steeds. We maakten een elektrolytoplossing en gaven haar dit met een spuit in haar mond. We masseerden haar buik voorzichtig en moedigden haar aan om op te staan. Haar kuddegenoten hielpen ook door haar te omringen en haar aan te moedigen te lopen.
Wonderbaarlijk Herstel
Na een paar uur bereikte onze angst een hoogtepunt toen het paard plotseling op de grond viel. Haar huid werd koud en ze leek levenloos. Ondanks deze schokkende situatie, gaven we niet op. Mijn vrouw en ik bleven haar buik masseren en haar kuddegenoten bleven bij haar, moedigde haar aan en gaven haar kracht. Terwijl haar huid koud werd, smeerden we haar lichaam in met een verwarmende balsem om haar temperatuur te verhogen.
Toen gebeurde het wonder. Plotseling stond ze met kracht op, zuchtte diep en begon, alsof ze door iets geroepen werd, in het bos te lopen. Achter haar liepen wij en de andere acht paarden in een rij. Terwijl ze stap voor stap door het bos liep, leken de paarden elkaar te steunen en te helpen. Misschien was er een onzichtbare kracht uit de natuur die haar herstel ondersteunde.
De Kracht van Zelfgenezing
De volgende ochtend was ze volledig hersteld en rende ze met de andere paarden door de wei. Het was een ongelooflijk gezicht; een paard dat zo zwak was, bewoog nu weer vol leven. Ze vertoonde nog steeds tekenen van herstel. We bleven haar een speciale oplossing geven om het herstel van binnenuit te ondersteunen en masseerden haar buik voorzichtig. Haar kuddegenoten bleven haar aanmoedigen en bijstaan wanneer dat nodig was. De paarden voelden elkaars kracht en steunden elkaar tijdens het herstelproces.
Als we haar in de dierenkliniek hadden achtergelaten, zou de stress van de operatie en het verblijf haar waarschijnlijk nog zieker hebben gemaakt. Wij geloven in de hoge zelfgenezing van paarden die in de natuur zijn opgegroeid. Deze gebeurtenis bevestigde die kracht opnieuw. De dierenarts had een operatie van 7000 euro aanbevolen, maar wij kozen voor de zelfgenezing en die keuze bleek juist te zijn.
Hersteld en vol energie liep ze weer met haar kuddegenoten door de uitgestrekte wei. Ze gaf ons een waardevolle les: het vertrouwen in de natuur en de zelfgenezing van dieren kan soms de beste keuze zijn.
Conclusie
Onze aanpak is misschien niet geschikt voor elk paard, maar door de zelfgenezing te bevorderen, kan de noodzaak van dierenartsbehandelingen afnemen. We hopen dat onze ervaring je helpt de band met je paard te verdiepen en nieuwe inzichten te krijgen in natuurlijke genezing.
(Vertaald van Japans naar Nederlands met chat GPT 4o)